Mamo, tato! Zamiast siedzieć z nosem w ekranie pobaw się ze mną na dywanie!

ZAMIAST SIEDZIEĆ Z NOSEM W EKRANIE

POBAW SIĘ ZE MNĄ NA DYWANIE

Zabawy dywanowe jako alternatywa

dla zabaw z wykorzystaniem narzędzi cyfrowych.

Czym są zabawy dywanowe?

Zabawy dywanowe to popularna forma zajęć w przedszkolach, z którą zetknęło się wielu z nas w dzieciństwie. Jak sama nazwa wskazuje, odbywają się one na miękkim dywanie, co zapewnia komfort i bezpieczeństwo najmłodszym. Warto wiedzieć, że mają one wiele zalet, zarówno dla rozwoju dziecka, jak i dla urozmaicenia codziennych zajęć w przedszkolu.

Przede wszystkim zabawy dywanowe doskonale rozwijają koordynację ruchową. Poprzez różnego rodzaju ćwiczenia, podskoki, tańce czy zabawy naśladowcze, dzieci uczą się panowania nad własnym ciałem i orientacji w przestrzeni, utrzymywania równowagi, refleksu. Dodatkowo zabawy te, poprzez wierszyki, piosenki i rymowanki, stymulują  rozwój mowy. Dzieci  uczą się nowych słów, ćwiczą wymowę i artykulację. Interakcje z rówieśnikami i nauczycielką zachęcają je też do nawiązywania kontaktów werbalnych i wyrażania siebie za pomocą mowy. Zabawy w kręgu na dywanie sprzyjają również kształtowaniu umiejętności społecznych. Dzieci uczą się tutaj współpracy, dzielenia się z innymi, komunikacji i przestrzegania zasad. Poznają podstawowe wartości, jak szacunek, życzliwość czy przyjaźń. Zajęcia grupowe pomagają oswoić dzieci  z funkcjonowaniem w zbiorowości rówieśniczej.

Rodzice a zabawy dywanowe

Zabawy dywanowe to nie tylko domena przedszkoli. Warto włączać je również w zajęcia z dzieckiem w domu. Jest to świetna okazja do wspólnej aktywności, która może mieć wiele korzyści. Nie trzeba do tego wielu akcesoriów – wystarczy odrobina miejsca i nasza wyobraźnia. Możemy bawić się w naśladowanie zwierząt, zabawy ruchowe z piłką, kalambury, czy wspólne ćwiczenia gimnastyczne. Dziecko z pewnością ucieszy się na wspólną zabawę z rodzicem.

Prowadząc zabawy dywanowe w domu, pamiętajmy o bezpieczeństwie dziecka i dostosowaniu zadań do jego możliwości. Niech aktywności będą radosne i pełne entuzjazmu. Włączajmy do nich elementy, które sprawią radość naszemu maluchowi. Wspólna zabawa na dywanie może być świetnym sposobem na umocnienie więzi z dzieckiem i jego rozwój.

Oto przykłady  ulubionych  zabaw dywanowych wybranych przez nasze przedszkolaki.

Zachęcamy rodziców  do skorzystania z pomysłów i zabaw z dzieckiem w domu.

1. JEŻ

Dzieci siadają w kręgu na dywanie i wybierają spośród siebie jeża, który wchodzi do środka koła. Wszystkie dzieci wypowiadają słowa: ,,Na dywanie siedzi jeż, co on zrobi to my też”. Po tych słowach, wybrany jeżyk wykonuje ruch, który naśladują pozostałe dzieci. Może to być ruch dłonią, skoki, pajacyk itp. Następnie dzieci powtarzają dalej słowa wierszyka: ,,Kogo jeż zawoła ten pójdzie do koła, czy dziewczynkę, czy chłopaka, czy grzecznego przedszkolaka”. Jeżyk wymienia imię dziecka, które go zastąpi w zabawie.

2. KÓŁKOGRANIASTE

Dzieci  chwytają się za ręce i posuwają po obwodzie koła w jednym kierunku, śpiewając: ‘’Kółko graniaste/ Czterokanciaste  / Kółko nam się połamało / Cztery grosze kosztowało / A my wszyscy bęc! Po słowach bęc – dzieci padają na dywan.

3. OJCIEC WIRGILIUSZ

Dzieci siedzą w kręgu, w środku siedzi Ojciec Wirgiliusz. Dzieci śpiewają razem „Ojciec Wirgiliusz uczył dzieci swoje, a miał ich wszystkich sto dwadzieścia troje Hejże dzieci hejże ha, hejże ha, hejże ha(klaskanie)róbcie wszystko to co ja, to co ja!”

Po tych słowach Ojciec Wirgiliusz pokazuje ruch, ćwiczenie , gesty, które dzieci powtarzają.

4. BALONIK 

Wszystkie dzieci biorą się za ręce, tworząc koło. Osoba prowadząca prosi dzieci, aby ustami naśladowały dmuchanie balonika oraz nadal trzymając się za ręce szły do środka kręgu, tworząc zwartą grupkę. Teraz w rytm słów wierszyka: ,,Baloniku nasz malutki, rośnij duży okrąglutki. Balon urósł, że aż strach, przebrał miarę, zrobił trach” – wszyscy cofają się do tyłu. Przy słowach „zrobił trach” wszyscy uczestnicy padają na ziemię.

5.RAZ DWA TRZY BABA JAGA PATRZY

Baba-Jaga, znajduje się w pewnej odległości od reszty grupy i jest odwrócona tyłem lub ma zakryte oczy. Gracze biegną w kierunku Baby Jagi. Po wypowiedzeniu słów: raz, dwa, trzy, Baba Jaga patrzy, odsłania ona oczy lub odwraca się do graczy. Wszyscy uczestnicy zabawy zatrzymują się – nie mogą się poruszać, mówić, śmiać się. Baba Jaga stara się ich sprowokować, np. rozśmieszając. Jeżeli ktoś się poruszy lub zaśmieje, musi wrócić do punktu startu. Po chwili Baba Jaga znów zakrywa oczy i cykl się powtarza. Celem graczy jest dotarcie do Baby Jagi, gdy ona nie patrzy, i dotknięcie jej. Zwycięzca zajmuje miejsce Baby Jagi.

6.GĄSKI, GĄSKI DO DOMU

Wybieramy jedno lub dwójkę osób, które będą grać rolę wilka. Pozostałe osoby będą gąskami. Potrzebny jest jeszcze gospodarz lub gospodyni, którzy będą prowadzili dialog:

Gospodarz/gospodyni: Gąski, gąski do domu.

Gąski chórem: Boimy się.

Gospodarz/gospodyni: Czego?

Gąski chórem: Wilka złego.

Gospodarz/gospodyni: A gdzie on jest?

Gąski chórem: Za górami, za lasami.

Gospodarz/gospodyni: To gąski, gąski do domu.

Po ostatnich słowach osoby biegną w kierunku gospodarza, gospodyni, a zadaniem wilka jest złapanie jak największej liczby osób. Złapane osoby odpadają z gry, a dialog powtarzamy, aż wszystkie gąski zostaną złapane.

7. PANTOFELKI 

Osoba, która jest szewcem mówi: „Mam dziś kłopot bardzo wielki, komu oddać pantofelki”. Po tych słowach szewczyk zaczyna rozdawać kapcie właścicielom. Gdy wręcza mówi “proszę”, a osoba odbierająca bucik mówi “dziękuję”. Po rozdaniu wszystkich kapci szewczyk zostaje nagrodzony brawami.

8. KAMIEŃ

Uczestnicy siedzą w kole, w środku, którego znajduje się jedna osoba będąca „kamyczkiem”, wszyscy mówią wierszyk: „Na podwórku leży kamień, pod kamieniem dziurka, a w tej dziurce co? Osoba będąca na środku naśladuje jakieś zwierzę. Reszta przygląda się i rozwiązuje zagadkę. Osoba, które pierwsze odgadnie, wchodzi do środka i jest „ kamyczkiem”.

9.STARY NIEDŹWIEDŹ

Dziecko odgrywające rolę niedźwiedzia pogrążonego w zimowym śnie kładzie się na podłodze, a pozostałe dzieci trzymając się za ręce chodzą wokół niedźwiedzia i śpiewają: ,,Stary niedźwiedź mocno śpi, stary niedźwiedź mocno śpi. My się go boimy, na palcach chodzimy, jak się zbudzi to nas zje, jak się zbudzi to nas zje. Pierwsza godzina niedźwiedź śpi, druga godzina niedźwiedź chrapie, trzecia godzina niedźwiedź łapie!”. Po tych słowach dzieci rozbiegają się, a niedźwiedź musi złapać któreś z nich. Złapane dziecko w następnej turze gry wciela się w postać śpiącego niedźwiedzia.

10.MAM CHUSTECZKĘ HAFTOWANĄ

Wszyscy siedzą w kręgu i wybierają jedno dziecko, które z chusteczką w ręku krąży za plecami pozostałych uczestników, a wszyscy śpiewają: ,,Mam chusteczkę haftowaną, co ma cztery rogi, kogo kocham, kogo lubię, rzucę mu pod nogi. Tej nie kocham, tej nie lubię, tej nie pocałuję, a chusteczkę haftowaną Tobie podaruję”. Krążąca osoba musi przed końcem piosenki rzucić komuś chusteczkę za plecy i szybko okrążając innych uczestników zająć miejsce tej osoby. Zaś osoba, której została rzucona chusteczka, ma za zadanie rzucać.

11. STUDNIA

Dzieci siedzą w kole. Jedno dziecko siada w środku i mówi “Wpadłam/ wpadłem do studni!”. Reszta pyta razem “Na ile metrów?”. Wtedy dziecko siedzące w środku odpowiada np. “Na 6, 8 ..10”.

Nauczyciel wybiera dziecko, które ma pomóc i wyciągnąć koleżankę/kolegę ze studni. Wybrana osoba siada naprzeciwko dziecka i podają sobie prawą rękę. Dziecko, które jest “ratownikiem” zaczyna kręcić ręką i jednocześnie liczyć np. do 10. Każde pełne okrążenie wykonane rękami to jeden metr. Wyciągnięta osoba siada obok dzieci, a do studni wpada “ratownik” i zabawa trwa dalej.

12.PAJĄK I MUCHY. 

Uczestnicy biegają swobodnie, naśladując gestami dźwiękiem muchy. Na zawołanie "pająk!", zastygają w bezruchu. Osoba pełniąca funkcję pająka wychodzi na spacer pomiędzy uczestnikami, uważnie obserwując czy ktoś się nie porusza. Ten kto nie wytrzyma w bezruchu, zabierany jest do "sieci" (miejsce z boku pola zabawowego). Gdy pająk na chwilę wraca do sieci, muchy mają możliwość swobodnego fruwania, aż do następnego polowania.

13. TUREK 

Dzieci siedzą w kole na dywanie. Jedno wybrane dziecko siedzi na środku i ma zasłonięte oczy. Dzieci mówi rymowankę „Na dywanie siedzi Turek i tak sobie myśli, aby dziś do niego jacyś goście przyszli”. W tym czasie za Turka podchodzi jedno wskazane dziecko. Puka Turkowi w plecy i mówi „puk, puk”. Turek odpowiada „Kto tam?” Dziecko „To ja Turek”. Turek „coś chciał?” Dziecko „farbę”. Turek „jaką?”. Dziecko mówi kolor ubrania, który ma na sobie. Turek zgaduje imię dziecka. Jeśli wskazał odpowiednio, dziecko jest Turkiem a Turek wraca do koła i zabawa toczy się dalej.

14.KRĄŻY POŁKA KOLOROWA

Dzieci siedzą w kole blisko siebie. Piłką krąży z rąk do rąk i w tym czasie dzieci recytują „Krąży piłka kolorowa po kółeczku raz i dwa, zaraz wpadnie w ręce kogoś, kto na (osoba dorosła wypowiada jakąś głoskę) swe imię ma”. Np. K jak Karolina. W tym czasie dziecko, które ma piłkę mówi „K jak Karolina” i daje piłkę tej osobie. Zabawa toczy się dalej.

15.ADAM SIEDMIU SYNÓW MIAŁ

Dzieci trzymają się za ręce stojąc w kole. Śpiewają „Adam siedmiu synów miał, Adam siedmiu synów miał, nic nie jedli, nic nie pili, tylko wszyscy tak robili”. Osoba dorosła liczy „Raz, dwa, trzy Adamem będziesz Ty”. Wskazuje trzecie dziecko, które pokazuje pośrodku koła jakieś ćwiczenie, a dzieci powtarzają. Następnie ponownie śpiewają piosenkę i zabawa toczy się dalej.

16.ROLNIK SAM W DOLINIE

Zabawa tradycyjna w kole. Jedno dziecko- rolnik, stoi pośrodku koła a dzieci śpiewają „Rolnik sam w dolinie, rolnik sam w dolinie, hejże dzieci, hejże ha, rolnik sam w dolinie. Rolnik bierze żonę, rolnik bierze żonę, hejże dzieci, hejże ha, rolnik bierze żonę (w tym czasie dziecko- rolnik bierze do środka jedno dziecko- żonę). Żona bierze dziecko… Dziecko bierze nianię… Niania bierze kotka… Kotek bierze myszkę… Myszka bierze serek (dzieci kolejno się dobierają i wchodzą do koła)”.

17. GŁUCHY TELEFON

Wszyscy siadają w kółeczko. Jedna osoba wymyśla jakieś słowo i przekazuje je szeptem do ucha osobie obok, ta przekazuje je kolejnej osobie i tak w kółko aż wróci to słowo do pierwszej osoby. Jeżeli wróciło w niezmienionej formie, kolejna osoba wymyśla i puszcza w obieg słowo. Jeżeli, ktoś przekręcił po drodze przekazywane słowo, oddaje na środek fant, jakiś przedmiot, który do niego należy.

18. LISEK

Dzieci siedzą w kole, jedno z nich jest liskiem, który chodzi wokół nich. Powtarzamy rymowankę:

Chodzi lisek koło drogi, bardzo cicho stawia nogi,

w łapce mały kamyk ma, nie wiadomo komu da!

Lisek wskazuje jedną osobę, która musi szybko wstać i złapać biegnącego liska, gdy jej się to uda, otrzymuje od liska kamyk i zastępuje go w zabawie.

19. ZMIANA MIEJSCA

Dzieci siedzą w kółku na dywanie. Następnie wybrana osoba wskazana jest przez nauczyciela i musi na chwilę wyjść za drzwi. Wcześniej powinna dokładnie przyjrzeć się ustawieniu wszystkich rówieśników. Po chwili wraca, a jej zadaniem jest odgadnięcie, które dzieci zmieniły miejsce.

20. DETEKTYW

Nauczyciel lub wybrane dziecko opisuje wygląd jednej z osób z grupy (nie mówiąc innym, kto to). W opisie dążymy do tego, by powoli, krok po kroku naprowadzać innych na odgadnięcie imienia danej osoby.

Np.: To dziewczynka, nie ma dziś spodni i ma fryzurę jak Elsa.

Kto pierwszy odgadnie o kim mowa – wymyśla nową zagadkę

Polecamy i zapraszamy do zabawy!